Fitoplazme su prokariotski paraziti (a to znači jednostanični organizmi bez stanične jezgre i bez organela tj. unutar stanice membranom odvojenih prostora u kojima se zbivaju određene biokemijske reakcije) kojih prema sadašnjem saznanju znanosti ima velik broj vrsta, od kojih je nekima vinova loza domaćin. U Europi (i to posebno u Francuskoj, Italiji i Srbiji) najrasprostranjenija fitoplazmoza v.l. je ona koju uzrokuje fitoplazma poznata pod imenom Flavescence doree (kratica FD), a koju mi nazivamo žutica vinove loze. U Italiji kao i u SAD je raširena i fitoplazmoza v.l. nazvana Aster yellovs (AY), a posvuda u Europi, pa i u Hrvatskoj, ima i fitoplazmoze v.l. Bois noir (crno drvo). Fitoplazme se razvijaju u onom dijelu biljke što se naziva floem, tj. u tkivu kroz koji proizvodi asimilacije (asimilati) iz lišća, gdje su nastali, putuju u ostale organe. Vektori (prijenosnici s bolesne na zdravu biljku) su im cvrčci (najviše iz podreda Cicadinae), a u znatnoj mjeri širenju ove opake bolesti pridonosi i čovjek, ne rezidbom kakav je slučaj kod nekih drugih bolesti (npr. kod esca-e), već sadeći zaražene cijep ove u udaljenim vinogorjima do kojih bolest prirodnim putem (tj. uz pomoć kukaca koji bolest u tijeku jedne vegetacije prenose i do nekoliko desetaka kilometara) još nije stigla.
Zbog poremetnje u ishrani biljke (u našem primjeru v.l.), bolest se manifestira frkanjem lišća (prema unutra), promjenom njegove boje (ono najčešće požuti i porumeni, pa otuda i ime žutica vinove loze), cvatnja i oplodnja se ne odvijaju normalno, a nakon oplodnje nastale bobice se osipaju prije nego dozriju. Lignifikacija (tj. odrvenjavanje) mladica kasni, što je razlog da se zimi smrznu, ako već i prije zime ne pocrne i ne osuše se. Zasad je nepoznat način liječenja ove bolesti, pa ostaju samo preventivne akcije (sprječavanje da do zaraze ne dođe, na način da se uz zdrav sadni materijal provodi i suzbijanje vektora i korov a (i divlje loze, slaka, koprive i dr.) koji mogu biti domaćini tom parazitu. Štete zbog drastičnog smanjenja uroda (i do 90%) i sušenja loze u vrlo kratkom roku od trenutka manifestacije bolesti (2-3 godine) zabrinjavaju vinogradare, koji opravdano strahuju za budućnost ove gospodarske djelatnosti.
